Ikona rosyjska antyk Menologion Października XVIII wiek
Ikona rosyjska antyk 'Menologion Października' XVIII wiek, wielkość 49,5x40,3 cm.
Do IX wieku stały kalendarz eklezjastyczny był powszechnie akceptowany: dostarczał regularnych wspomnień świętych, biorąc w ten sposób swój udział w rozpowszechnianiu ich ikonografii. Żywoty hagiograficzne na wszystkie dni roku zostały wypełnione tuż przed końcem X wieku i szybko po tym pojawiły się ikony 'menologiczne' ze świętymi danego miesiąca ukazanymi dzień po dniu. Później te stały się typowe dla produkcji...
Informacje i Charakterystyka
Ikona rosyjska antyk 'Menologion Października' XVIII wiek, wielkość 49,5x40,3 cm.
Do IX wieku stały kalendarz eklezjastyczny był powszechnie akceptowany: dostarczał regularnych wspomnień świętych, biorąc w ten sposób swój udział w rozpowszechnianiu ich ikonografii. Żywoty hagiograficzne na wszystkie dni roku zostały wypełnione tuż przed końcem X wieku i szybko po tym pojawiły się ikony 'menologiczne' ze świętymi danego miesiąca ukazanymi dzień po dniu. Później te stały się typowe dla produkcji rosyjskiej, gdzie te ikony menologiczne występowały w dużej ilości również we współczesnej epoce, a przynajmniej do czasów rewolucji październikowej.
Grecki termin Meneo wskazuje na na zbiór żywotów świętych podzielonych według porządku kalendarza eklezjastycznego.
Na ikonie menologicznej przez cały rok dyspozycja miesięcy podąża porządkiem religijnego kalendarza prawosławnego, który rozpoczyna się według najstarszej tradycji z miesiącem września wraz z Przemówieniem Pana (to znaczy z początkiem jego publicznego nauczania) i kończy się w sierpniu. Potem w rosyjskich kościołach było w zwyczaju wystawienie, wywieszenie lub umieszczenie na pulpicie przy wejściu ikony menologicznej, która tworzyła w praktyce ilustrację kalendarza liturgicznego i która mogła być wymieniana miesiąc po miesiącu lub też przywoływać wewnątrz jedynego wizerunku roczny cykl liturgiczny, na ogół skompletowany wizerunkami szczególnie czczonymi (np.: wizerunki Maryjne). To był sposób wizualnego przedstawienia twarzy i dzieł świętych, których Kościół proponował do czczenia. Typologie najbardziej popularne łączyły świętych do modlitwy w różnych okolicznościach życia i nosiły znamiona kalectw lub klęsk, od których każdy pojedynczy święty może zbawić tego, kto się do niego zwraca w modlitwie.
Pochodzenie: Północna Rosja
Technika: tempera jajowa
Materiały: drewno -lewkas
Wielkość: 49,5x40,3 cm
Epoka: XVIII wiek
Ikona posiada certyfikat gwarancji i oryginalności z ekspertyzą zredagowaną przez ekspertów z Ministerstwa Kultury w Rosji oraz dokumenty do wywiezienia.
