Indeks1 Rola Kamerlinga2 Pogrzeb papieża3 Wyjątek Franciszka: wybór Santa Maria Maggiore4 Konklawe i wybór nowego papieża Śmierć papieża: co naprawdę dzieje się między śmiercią a wyborem następcy Śmierć papieża nie jest powszechnym wydarzeniem. Nigdy nie była, w ciągu dwóch tysięcy lat historii Kościoła. Kiedy umiera…
Indeks1 Sakrament święceń kapłańskich2 3 Obrzęd święceń dzieli się na4 Pomysły na prezenty z okazji święceń kapłańskich Dzięki święceniom kapłańskim mężczyzna staje się księdzem pod każdym względem. Oto jak przebiega obrzęd, jak zmienia się jego życie i jak przyjaciele i krewni mogą okazać swoją bliskość…
Indeks
Mnisi trapiści to zakon wywodzący się z cystersów, rozsiany w różnych częściach świata. Istnieją klasztory trapistów męskie i żeńskie, zjednoczone kontemplacyjnym stylem życia, który na przemian łączy modlitwę, życie wspólnotowe i pracę. Działalność zakonnic i mnichów trapistów jest często związana z rolnictwem lub żywnością: niektóre znane produkty klasztorów trapistów to olej, wino, dżemy i marmolady oraz piwo. Aby uzyskać certyfikat produktu trapistów, łańcuch dostaw musi znajdować się pod kontrolą mnichów, a produkcja musi odbywać się w klasztorze lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie (klasztory trapistów są zazwyczaj klasztorami klauzurowymi).
Święci i piwo: święci piwowarzy i ich cuda
Czy może istnieć związek między świętymi a piwem? Przyjrzyjmy się razem legendom i ciekawostkom o świętych…
Kilka klasztorów produkuje piwo. Często produkcja wywodzi się z tradycji z przeszłości, kiedy piwo było codziennym pożywieniem. Produkcja piwa dla niektórych klasztorów stała się z czasem źródłem utrzymania i wyrazem kunsztu mnichów. Aby dowiedzieć się więcej o piwach klasztornych, możesz przeczytać artykuł, który poświęciliśmy temu tematowi.
Mówiąc o piwach produkowanych w klasztorach, istnieją dwa różne rodzaje piw: piwa trapistów i piwa klasztorne.
Oba są produkowane w procesie wysokiej fermentacji, w którym drożdże dodawane do moszczu działają lepiej w wysokich temperaturach (od 12 do 23 stopni) niż inne rodzaje fermentacji. Proces fermentacji w tych temperaturach jest szybki. Po tej fazie następuje proces refermentacji: przed butelkowaniem dodawane są inne drożdże w celu wzbogacenia aromatu. Zarówno piwa trapistów, jak i klasztorne mogą mieć różne odcienie, od głębokiego złota do brązu. Zawartość alkoholu w tych piwach jest dość wysoka (od 6 do 10%), a smak jest pikantny i aromatyczny: często można wyczuć ślady kawy, karmelu lub czekolady.
Główna różnica między piwami trapistów i piwami klasztornymi leży w organizacji procesu produkcji, a nie w składzie. Piwa klasztorne są związane ze starożytnymi rzemieślniczymi procedurami średniowiecznych mnichów: nazwa „piwo klasztorne” wskazuje, że piwo było produkowane zgodnie ze starożytnymi rzemieślniczymi i klasztornymi metodami.
Z drugiej strony piwa trapistów są produkowane wyłącznie w klasztorach trapistów, a proces ten odbywa się wewnątrz klasztoru i pod bezpośrednią kontrolą mnichów. Obecnie na świecie tylko czternaście klasztorów produkuje autentyczne piwo trapistów i znajdują się one w Belgii, Holandii, Stanach Zjednoczonych, Austrii i Włoszech. W 1997 roku połączyli się w International Trappist Association (ITA), która trzyma kanony produkcji wszystkich produktów trapistów i chroni markę „Authentic Trappist Product”, przyznawaną wyłącznie producentom.
Oto piwa trapistów produkowane w klasztorach, które uzyskały oficjalną markę. Belgijskie piwo trapistów jest bardziej rozpowszechnione: to właśnie w Belgii powstały pierwsze ważne browary trapistów.
Święty Patryk: święto, ciekawostki i historia
Święto Świętego Patryk, patrona Irlandii, obchodzone jest 17 marca. Są to obchody pełne radości, kolorów (zwłaszcza zieleni) i muzyki…
Na Holyart znajdziesz różne rodzaje piwa trapistów spośród tych wymienionych powyżej: Spencer, Zundert, Engelszell, Tynt Meadow i Tre Fontane.
Indeks1 Dlaczego Camino de Santiago2 Katedra w Santiago de Compostela3 Compostela pielgrzyma4 Muszla Santiago Przez stulecia Camino de Santiago stanowiło jedną z najważniejszych pielgrzymek wiary, jaką może podjąć człowiek. Zobaczmy, dlaczego powinniśmy podjąć ją dzisiaj Od roku 825, kiedy Alfons Wstydliwy, król Asturii, udał się…
Indeks1 Daty Jubileuszu Młodzieży 20252 Światowe Dni Młodzieży3 Program Jubileuszu Młodzieży Jubileusz Młodzieży 2025: tydzień poświęcony Pielgrzymom Nadziei, którzy zmienią świat Podczas gdy lato szaleje, sprawiając, że nasze dni stają się coraz bardziej upalne, Rzym przygotowuje się na przyjęcie tętniącego życiem serca młodzieży świata. Od…
Indeks
Nadejście pięknego sezonu to czas odrodzenia i płodności. Maj, miesiąc wiosenny par excellence, jest poświęcony Madonnie i jest miesiącem, w którym we Włoszech i innych krajach obchodzony jest Dzień Matki. Kwiaty są wielkimi protagonistami sezonu wiosennego: ich zapach i piękno zawsze były interpretowane, w sztuce i kulturze, ze znaczeniami i używane jako atrybuty ludzi lub pojęć.
W szczególności róża jest często kojarzona z miłością, ze względu na swoje intensywne kolory i zapachy, z czystością i pięknem. Róża jest kwiatem Maryi, która pojawiła się i została zdefiniowana jako „Mistyczna Róża”: Maryja jest Królową Świętych, ponieważ róża jest „królową” kwiatów.
Związek między Madonną a różami w sztuce jest obecny od czasów starożytnych. W kilku dziełach Maryja jest przedstawiona w ogrodzie różanym lub z różą w dłoni. Sam różaniec, modlitwa par excellence poświęcona Maryi, przyjmuje obraz róży. Każde Zdrowaś Maryjo, które jest odmawiane w różańcu, jest jak róża ofiarowana Matce Bożej, a cały różaniec jest jak piękny ogród różany. Czasami, aby podkreślić to podobieństwo, różańce są aromatyzowane zapachem róż lub innych kwiatów.
Madonna przedstawiona w ogrodzie różanym jest tematem dzieł kilku artystów. Dwa najsłynniejsze to Madonna z Ogrodu Różanego Stephana Lochnera i Martina Schongauera, bardzo dobrze znana w krajach tradycji nordyckiej.
Pierwszy to obraz temperą i złotem na drewnie datowany na lata 1440-42. Nazywany jest również Madonną z Pergoli Różanej. Na obrazie widać Maryję, niosącą Jezusa na rękach, siedzącą w bujnym ogrodzie, otoczoną aniołami. Za nią znajduje się pergola, na której rośnie duża liczba białych róż (reprezentujących niewinność i czystość) i czerwonych róż (przypominających kolor krwi namiętności), a także lilie, stokrotki, truskawki, akanty.
Madonna z Ogrodu Różanego Martina Schongauera to ołtarz, zachowany w Colmar w kościele San Martino, datowany na 1473 rok. Uważa się go za najważniejsze dzieło artysty i jest rozpoznawalny dzięki niezwykle szczegółowym kwiatom i ptakom, czerwonej sukni Maryi i skupionemu spojrzeniu Matki Boskiej. Madonna trzyma Jezusa w ramionach i jest również zanurzona w ogrodzie róż i bujnych roślin. Pergola jest usiana ptakami, które ożywiają obraz, podczas gdy dwaj aniołowie w locie podtrzymują koronę na głowie Maryi.
Istnieje wielu innych artystów, którzy podjęli temat róż i kwiatów w swoich dziełach poświęconych Maryi. W Madonnie przy fontannie autorstwa Van Eycka, słynnego flamandzkiego malarza, Maryja stoi przy fontannie: za nią aniołowie trzymają gobelin, a w tle widać żywopłot z róż.
W kompozycji Madonny z Róży Stefana da Verony Maryja i Dzieciątko otoczone są kwiatami i liśćmi kwitnącego ogrodu. Róża jest przedstawiona tak, jakby spadła na niebieski płaszcz Madonny, lekki i pachnący. Wokół aniołowie i natura radują się obecnością Maryi.
Malowidło olejne Madonny z Róży Bernardina Luiniego oferuje natomiast słodką i delikatną scenę: Maryja jest przedstawiona w połowie długości, a Dzieciątko patrzy na widza. Za nimi liście krzewu różanego są ciemne i tworzą jednolite tło, które wzmacnia efekt sfumato i miękkie światło padające na postacie. Trzy białe róże wyróżniają się na tle wokół postaci Maryi.
W końcu wielki Sandro Botticelli namalował również obraz Madonny z Róży. Maryja, w zamyślonej postawie, trzyma Dzieciątko w ramionach, żywa i uważna; postacie są podkreślone techniką światłocienia. Za Dziewicą widzimy ogród kwitnących róż.
Indeks1 Ząb Świętej Apolonii2 Krew św. Januarego3 Niezniszczalne ciało świętej Katarzyny4 Święty Domek Loreto Najświętszej Marii Panny5 Laska św. Józefa6 Św. Jan Chrzciciel7 30 denarów Judasza Iskarioty8 Święty Antoni z Padwy9 Święta Agata10 Welon Madonny i szata świętego Józefa Relikwie świętych przechodzą przez historię chrześcijaństwa…
Jubileusz Kapłanów 2025: kiedy Kościół odnajduje siebie i znów idzie naprzód W życiu człowieka, który wierzy, jest taki moment, w którym serce czuje potrzebę powrotu do źródła. Kiedy głos staje się modlitwą, cisza staje się słuchaniem, a nawet zmęczenie przybiera formę ofiary. Dla wiernych na…
Indeks
W Castel di Leva, dwudziestej trzeciej strefie Agro Romano, 12 km na południe od serca Wiecznego Miasta, znajduje się Sanktuarium Madonny Bożej Miłości, przez stulecia jedno z najpopularniejszych miejsc pielgrzymkowych dla Rzymian. Składa się z dwóch kościołów, jednego pochodzącego z 1745 r. i drugiego, nowoczesnego, wybudowanego w 1999 r., które co roku odwiedza duża liczba pielgrzymów, zwłaszcza w miesiącach letnich, kiedy w każdą sobotę wieczorem można wziąć udział w nocnej pielgrzymce wyruszającej z Rzymu i prowadzącej pieszo do sanktuarium maryjnego.
Od listopada 2020 r., z woli papieża Franciszka, sanktuarium znajduje się pod opieką diakonatu Madonny Bożej Miłości w Castel di Leva.
Skąd jednak bierze się nabożeństwo do Matki Boskiej Bożej Miłości i dlaczego to Sanktuarium jest tak licznie odwiedzane?
Sanktuarium Madonny Bożej Miłości jest miejscem symbolicznym dla wiary i pobożności mieszkańców Rzymu. Ciekawostką jest, że chociaż stolica, z ponad 900 kościołami, jest miastem z największą liczbą kościołów na świecie, wielu Rzymian lekceważy bardziej znane miejsca kultu i woli odbywać pielgrzymki do tego małego sanktuarium w Castel di Leva, na wsi na południe od Grande Raccordo Anulare. Trudno zrozumieć przyczynę tego napływu pielgrzymów, których liczba już w latach 70. przekroczyła dwa miliony rocznie, którzy tłoczą się na zewnętrznym dziedzińcu i wypełniają sanktuarium świętymi obrazami i darami wotywnymi. Tym bardziej, że po założeniu pierwszego małego kościoła w 1745 r. żaden zakon nie chciał zająć się tą świątynią, zbudowaną w tak odizolowanym miejscu, w niezdrowym regionie, w którym panowała grasica. Przez pierwsze sto lat po powstaniu Sanktuarium Madonny Bożej Miłości powierzone było pieczy pustelnika, a księża przybywali tam tylko w czasie Pięćdziesiątnicy, aby przyjmować pielgrzymów.
Z okazji Zielonych Świątek módl się do Maryi rozwiązującej węzły
Pięćdziesiąt dni po Wielkanocy obchodzona jest Pięćdziesiątnica…
Nowe Sanktuarium zostało wzniesione po II wojnie światowej, aby wypełnić ślub złożony przez obywateli Rzymu Matce Bożej, która uratowała miasto. Po wojnie Oblaci Bożej Miłości i Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bożej Miłości przejęły opiekę nad sanktuarium oraz wszystkimi działaniami i usługami związanymi z gościnnością i pomocą, które rozwinęły się wokół niego. Ksiądz Umberto Terenzi, rektor Sanktuarium, wezwał do wypełnienia ślubów i wybudowania Nowego Sanktuarium. Ostatecznie w styczniu 1996 r. kardynał wikariusz Camillo Ruini położył pierwszy kamień. Obecnie Nowe Sanktuarium, zaprojektowane przez franciszkanina i księdza ojca Constantino Ruggeriego, może pomieścić ponad 1500 pielgrzymów.
Obok Sanktuarium Miłości Bożej, na wzgórzu stoi sanktuarium Cyganów i błogosławionego Zefirina. Zeffirino Giménez Malla był katolickim Cyganem, który w 1936 roku, podczas hiszpańskiej wojny domowej, został zastrzelony za próbę ratowania księdza, za co został beatyfikowany w 1997 roku. Miejsce to stało się celem pielgrzymek dla katolickich Cyganów i łączy symbole wiary z tymi, które charakteryzują koczownicze życie tego ludu, który zawsze był dziećmi opatrzności.
Nocne pielgrzymki do Sanktuarium Bożej Miłości to bardzo lubiany zwyczaj, z którego wierni musieli zrezygnować w czasie pandemii, ale który teraz powrócili. Rozpoczynamy każdą sobotę, od pierwszej do ostatniej niedzieli października, o północy z Piazza di Porta Capena (Circo Massimo) i idziemy nocą do Nowego Sanktuarium Madonny Bożej Miłości, gdzie uczestniczymy we Mszy Świętej odprawianej o godzinie 5.00 rano.
Można również zarezerwować prywatne pielgrzymki do Sanktuarium Bożej Miłości, kontaktując się z Sekretariatem Sanktuarium. Obiekt oferuje sale modlitewne i konferencyjne, usługi dla pielgrzymów i wszystko, co może być potrzebne.
19 marca, w święto św. Józefa, zorganizowano specjalną nocną pielgrzymkę, aby modlić się o zakończenie wojny na Ukrainie. Pielgrzymka, której pragnęła diecezja rzymska, była także transmitowana na żywo w telewizji i transmitowana w mediach społecznościowych. Już w 1944 roku ówczesny papież Pius XII zachęcał mieszkańców Rzymu do powierzenia się Matce Bożej Miłości, aby uchronić miasto przed bombardowaniami i zniszczeniami.
Kult Matki Boskiej, którego Sanktuarium jest sercem, zrodził się ze starożytnego przedstawienia Madonny siedzącej na tronie z Dzieciątkiem Jezus na rękach, które niegdyś znajdowało się na jednej z wież otaczających starożytny Zamek Lwów. Niezwykłością tego wizerunku, a być może kluczem do zrozumienia rozprzestrzeniania się kultu Sanktuarium, jest to, że nad Matką Boską i Dzieciątkiem unosi się gołębica, symbol Ducha Świętego. To właśnie to przedstawienie stało się protagonistą pierwszego cudu, który zadecydował o powstaniu kultu. Legenda głosi, że w 1740 roku pielgrzym w drodze do Rzymu zgubił się w tej niegościnnej okolicy, która wówczas była praktycznie niezamieszkana. Gdy szukał schronienia w ruinach starożytnego zamku, został zaatakowany przez stado dzikich, bezdomnych psów. Wtedy właśnie, spojrzawszy w górę, zobaczył namalowaną na ścianach Madonnę z Dzieciątkiem i gołębicę Ducha Świętego nad Nią. Wezwał Matkę Boską na pomoc i psy natychmiast zatrzymały się i odeszły, jakby zostały wezwane gdzie indziej. Od tego momentu miejsce, w którym wydarzył się cud, zaczęło być odwiedzane przez rzesze wyznawców. Zaszła potrzeba zbudowania kościoła, który mógłby pomieścić wiernych, a obraz Madonny z gołębicą Ducha Świętego przeniesiono w 1745 roku do głównego ołtarza tego ostatniego. Z tej okazji papież Benedykt XIV udzielił wszystkim pielgrzymom tygodniowego odpustu zupełnego.
W kolejnych latach zdarzały się kolejne cuda, potwierdzające dobroczynność Matki Bożej wobec tego małego Sanktuarium. Wspomnieliśmy już, jak w 1944 roku Rzymianie, namówieni przez papieża, zwrócili się do Madonny Bożej Miłości, której wizerunek został przeniesiony do kościoła Sant’Ignazio di Loyola w Campo Marzio, aby uchronić go przed bombardowaniami, i złożyli uroczystą przysięgę, że uchronią miasto przed bombami. I tak się stało: tego samego wieczoru, kiedy złożono ślubowanie, Niemcy opuścili Rzym, a wojska alianckie wkroczyły do miasta.
Podobnie jak to ma miejsce w wielu sanktuariach, także Sanktuarium Bożej Miłości na przestrzeni wieków gościło liczne wota składane przez wiernych za łaski otrzymane od Madonny. Przechowywane są w specjalnym pomieszczeniu i jest ich tak dużo, że z czasem konieczne stało się umieszczenie ich również na zewnątrz, na podwórkach i wzdłuż ulicy. Oprócz zwykłych obrazków, tabliczek i obrazków świętych, listów i zdjęć, ubranek dziecięcych, są tam koszulki piłkarzy i mistrzów sportu, a nawet rowery Gimondi i Moser.
Doktor Kościoła, młot heretyków, opiekun ubogich, święty Antoni z Padwy jest również uważany za patrona małżeństw. Zobaczmy dlaczego Jeśli święta Rita z Cascii jest uważana za opiekunkę małżeństw, a w szczególności nieszczęśliwych panien młodych, istnieje również święty patron małżeństw. Mówimy o świętym Antonim z Padwy,…
W poniedziałek po Pięćdziesiątnicy obrządek rzymski czci Maryję Matkę Kościoła. Oto, jak narodziło się to święto Maryja z Nazaretu nie tylko szczyci się prymatem Matki Jezusa. W chwili, gdy tę skromną dziewczynę wybraną przez Boga odwiedził Anioł i zgodziła się nieść w swoim łonie i…
W naszych badaniach nad tytułami maryjnymi wspomnieliśmy, obok innych nazw odnoszących się do Madonny i nawiązujących do miejsc, w których na przestrzeni wieków rozwinęły się szczególne formy pobożności poświęcone Jej, o Santa Maria a Mare. Tak właśnie nazywana jest Maryja, matka Jezusa, w gminach Maiori i Santa Maria di Castellabate, w prowincji Salerno, której patronką jest Santa Maria del Mare.
Tytuły Maryjne: czym są i ile jest imion poświęconych Maryi
Tytuły Maryjne: wszystkie określenia, którymi czczona jest Maryja, Matka Jezusa. Ale ile jest Tytułów Maryjnych? Skąd pochodzą?
Tutaj, 15 sierpnia, w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, odbywają się dwie wielkie uroczystości, w których co roku uczestniczą tysiące wiernych i ciekawskich ludzi, którzy zjeżdżają się do tych dwóch małych miasteczek właśnie na tę okazję. Są to w istocie niezwykle sugestywne uroczystości, podobnie jak uroczystości związane z Wniebowzięciem Maryi i, szerzej, uroczystości patronalne w południowych Włoszech. Uroczystości te mają swoje korzenie w często starożytnej i głęboko zakorzenionej tradycji, w której się mieszają.
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny i najbardziej charakterystyczne dla tego święta uroczystości
15 sierpnia jest świętem podczas którego wspomina się Wniebowzięcie…
W Maiori święto Santa Maria a Mare obchodzone jest 15 sierpnia, a także w trzecią niedzielę listopada. Na zakończenie odbywają się uroczyste procesje, podczas których odbywa się wyścig Madonny. Niosący figurę Matki Boskiej, którą według legendy znaleźli na plaży rybacy w 1200 r., wbiegają po 127 stopniach schodów łączących Piazza D’Amato z kolegiatą Santa Maria a Mare, kościołem, w którym zazwyczaj znajduje się rzeźba. Malownicza uroczystość, której celem jest oddanie hołdu Wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny, odbywa się przy akompaniamencie muzyki zespołu i wspaniałych fajerwerków.
W Santa Maria di Castellabate punktem kulminacyjnym uroczystości jest wyniesienie figury Santa Maria del Mare z sanktuarium o tej samej nazwie, w którym się znajduje. Matka Boska kieruje swoje milczące pozdrowienie do morza, a następnie zostaje niesiona w procesji trasą biegnącą wzdłuż wybrzeża, witana przez tłum podekscytowanych i radosnych wiernych, i zabrana na plażę Marina Piccola. Wierni gromadzą się tu również, by oglądać pokaz fajerwerków o północy, odpalany przez łodzie rybackie ustawione specjalnie na tę okazję na morzu. Jednak święto Santa Maria del Mare rozpoczyna się już na kilka dni przed nim, od tradycyjnego jarmarku i gry Stuzza, starożytnego testu umiejętności, w którym uczestnicy próbują odzyskać trzy flagi umieszczone na mydlanym słupie umieszczonym na wodach Marina Piccola.
Skąd jednak wzięła się ta forma nabożeństwa i związane z nią celebracje?
Jeśli chodzi o powszechność nabożeństwa w Maiori, legenda głosi, że na początku XIII wieku statek płynący ze Wschodu wpadł w straszliwą burzę u wybrzeży wioski. Aby uniknąć pewnej śmierci, marynarze postanowili zmniejszyć swój ładunek i wrzucili wieziony towar do morza. Kilka dni później rybacy z Maiori, gdy wyciągali sieci rybackie na brzeg, znaleźli w nich zaplątane bele bawełny, będące częścią ładunku statku. Ale najbardziej zaskakującym było to, że po otwarciu jednej z tych bel okazało się, że w środku znajduje się piękna drewniana figura przedstawiająca Matkę Boską. Nieśli posąg na ramionach i do miasta, gdzie został on przyjęty z wielkim entuzjazmem przez wszystkich. Od tego czasu cudowna kopia Santa Maria a Mare przechowywana jest w kościele San Michele Arcangelo, później rozbudowanym i przekształconym w kościół kolegiacki Santa Maria a Mare.
Kult Santa Maria del Mare przynieśli do Santa Maria di Castellabate mieszkańcy Maiori, którzy przenieśli się tutaj, aby uciec przed zarazą w XVIII wieku. Inna legenda mówi, że posąg, umieszczony w tym miejscu na plaży, odkryto w 1800 roku po katastrofie statku, która miała miejsce w wodach naprzeciwko mariny Castellabate. Jeszcze dziś, 15 sierpnia, podczas procesji, niosą ją na ramionach rybacy, potomkowie tych, którzy wyciągnęli cenną figurkę na brzeg.
Posąg Santa Maria di Castellabate przeszedł długą renowację, która zakończyła się w 2017 r., po czym został przeniesiony z powrotem do sanktuarium jej poświęconego, majestatycznego budynku z trzema nawami i charakterystyczną sześciokątną dzwonnicą. W centrum absydy znajduje się posąg Santa Maria a Mare.
