Bazylika Grobu Świętego w Jerozolimie

Bazylika Grobu Świętego w Jerozolimie jest duchowym punktem odniesienia dla chrześcijan z całego świata jak i innych wyznań wiary. Poznajmy jej historię i tajemnice.

Bazylika Grobu Świętego to znacznie więcej niż święte miejsce, które codziennie odwiedzają pielgrzymi i wierni z całego świata. Dla chrześcijan jest to samo serce świętego świata, miejsce, w którym zmarł i został pochowany Jezus. Już samo to wystarczy, abyśmy zrozumieli jak głęboką wartość symboliczną i jak szczególne znaczenie posiada to miejsce.

Świadomość dramatycznych i cudownych wydarzeń, jakie się odegrały w tym miejscu nie wystarczy aby uczynić je wyjątkowymi. Pomyślmy również o tym jak wielu ludzi przez wieki i tysiąclecia jeździło tam niosąc swoją wiarę, oczekiwania, obciążeni grzechami i nadzieją, że ​​będą w stanie doznać ulgi, dostrzec duchową moc, która tutaj emanuje.

Dziś, tak jak wtedy, wierni dotykają Kamienia Namaszczenia, na którym złożono ciało Chrystusa zaraz po zdjęciu z krzyża, lub zatrzymują się w Kaplicy Kalwarii, miejscu ukrzyżowania Jezusa. W tych wymownych miejscach wiary odbywa się Droga Krzyżowa, która każdego dnia angażuje wiernych, którzy chcą odbyć duchową i świętą podróż do bazyliki. Procesja ta odbywa się od czasów starożytnych, pomimo niektórych zmian jakie zostały do niej wprowadzone. To nieuniknione, że każdy, kto przybywa do miejsca takiego jak to, pragnie zobaczyć i prześledzić miejsca męki i śmierci Jezusa aby jak najbardziej móc przybliżyć sobie jego przykład, jego ludzkie doświadczenie i poczuć go bliżej.

Kup:

Droga Krzyżowa

Droga Krzyżowa: kategoria zadedykowana artykułom przedstawiającym Drogę Krzyżową i 15 stacji drogi krzyżowej…

Ale gdzie znajduje się Bazylika Grobu Świętego?

Grób Święty: co to za miejsce jest i gdzie się znajduje

W Ewangeliach i świętych tekstach jest powiedziane, że Kalwaria, góra, na której ukrzyżowano Jezusa, znajdowała się poza murami Jerozolimy, w miejscu, w którym niegdyś znajdował się kamieniołom, a w którym później odbywały się wyroki śmierci i pochówki zmarłych. Prawo żydowskie zabraniało dokonywania tych czynności wewnątrz murów miasta. Kalwaria, czyli Golgota, której nazwa oznacza „miejsce Czaszki”, była prawdopodobnie najwyższym punktem tej okolicy, i gdy straciła swoją użyteczność jako kamieniołom, była wykorzystywana jako ogrody, do uprawy warzyw i jako grobowce. Nazwa „miejsce Czaszki” miałaby pochodzić z wierzenia, że w tym miejscu znajduje się grób Adama ale bardziej prawdopodobny jest fakt, że swoją nazwę zawdzięcza temu, że nietrudno było natknąć się na czaszki ludzi skazanych tutaj na śmierć i nie pochowanych, albo dlatego, że miejsca używane do ukrzyżowania były ozdobione malowanymi czaszkami, znajdującymi się pod krzyżami.

Teren ten w późniejszym czasie, prawdopodobnie około 41-44 roku n.e., został otoczony nowymi murami zbudowanymi przez Heroda Agryppę.

Historia Grobu Świętego

Kolonia rzymska

Już bezpośrednio po śmierci Jezusa, miejsce jego męki i pochówku stało się dla pierwszych wiernych celem pielgrzymki. Ale Jerozolima była w tym czasie kolonią rzymską. Między 132 a 135 n.e. wybuchł gwałtowny bunt, który przeszedł do historii jako bunt Bar Kokhba nazwany tak na cześć Szymona Bar Kokheby, rzekomego mesjasza, który mu przewodził. Żydzi zbuntowali się przeciwko zakazowi praktykowania obrzezania wprowadzonego przez cesarza Hadriana i przeciwko jego planowi zburzenia starej Jerozolimy na miejscu której miało być zbudowane nowe miasto poświęcone kultowi Jowisza. I tak się właśnie stało a na ruinach Jerozolimy cesarz kazał zbudować Aelia Capitolina. Wszystkie miejsca, które były święte dla Żydów w obrębie murów miejskich, zostały zamienione na miejsca kultu pogańskich bogów a kolejna świątynia poświęcona Wenus została postawiona na dawnym miejscu pochówku odwiedzanym przez chrześcijan. Było to miejsce, w którym znajdował się grób Jezusa Chrystusa.

Kup:

Figura Chrystus martwy na łożu białym, żywica 7x20x9 cm

Figurka przedstawia Chrystusa zmarłego przez ukrzyżowanie…

Bazylika Konstantyńska

Cesarz Konstantyn był pomysłodawcą pierwszej bazyliki Grobu Świętego około 326 roku n.e. Z jego rozkazu biskup Jerozolimy Makary rozpoczął burzenie starożytnych pogańskich świątyń, a dokonując wykopów w pobliżu Golgoty, światłu dziennemu ukazały się resztki grobu Chrystusa. Mówi się, że matka cesarza, Elena, odegrała bardzo ważną rolę w wykopaliskach świętego miejsca, gdzie sama znalazła Prawdziwy Krzyż. Z rozkazu Konstantyna w tych miejscach wzniesiono pierwszą Bazylikę Grobu Świętego, którą zainaugurowano we wrześniu 335 r. n.e.

Bazylika Konstantyńska składała się z trzech głównych budynków: rzeczywistej bazyliki lub martyrium, imponującej konstrukcji składającej się z pięciu naw podzielonych kolumnami i filarami; triportico, duże atrium zamknięte kolumnadą, która otaczała skałę Kalwarii; Anástasis, kościół Zmartwychwstania, okrągłe mauzoleum zwieńczone kopułą z otwartym okulusem wzniesionym specjalnie w celu ochrony szczątków jaskini zidentyfikowanej jako miejsce pochówku Jezusa, które zostało włączone do edykułu lub kouvulkionu ( z greckiego sanktuarium). Wokół znajdowały się mniejsze budynki przeznaczone na mieszkania księży.

Inwazja perska

W 614 r. n.e. Persowie pod wodzą Khosrau II zajęli Jerozolimę. Najeźdźcy przez trzy dni niszczyli i plądrowali miasto i skradli nawet Krzyż Prawdziwy. Bazylika Konstantyńska została podpalona i wielu wiernych, którzy szukali tam schronienia, zginęło. Dopiero w 630 roku dzięki bizantyjskiemu cesarzowi Herakliuszowi, który wyzwolił miasto, oraz dzięki funduszom zebranym przez opata Świętego Teodora, odbudowano Bazylikę Grobu Świętego, a Krzyż Święty odzyskano i sprowadzono do Konstantynopola.

Kiedy w 638 r. miasto ponownie wpadło w ręce wroga, któremu przewodniczył kalif Omar, zostało ono poszanowane jako święte miejsce a kalif wydał dekret zabraniający muzułmanom modlenia się w murach martyrium. Omar pozwolił by pielgrzymki do Bazyliki Grobu Świętego dalej się odbywały a miejsce to wzbogaciło się o nowe budowle i cenne relikwie, takie jak kielich ostatniej wieczerzy, gąbka, którą wypełnioną octem podawano Jezusowi, i włócznia, którą Longinus przebił Jezusowi bok.

Między 746 r. n.e. a pozątkiem IX wieku bazylika została uszkodzona przez gwałtowne trzęsienia ziemi.

Kup:

Złożenie ciała 38 cm kamień pirenejski Bethleem

Relief z kamienia pirenejskiego i żywicy, ręcznie wykonany i pomalowany przez siostry zakonne z Klasztoru Bethleem…

 Zniszczenie przez Al-Hakima bi-Amr Allah

W październiku 1009 r. n.e. kościół został prawie całkowicie zniszczony na rozkaz fanatycznego kalifa Ai-Haklm bi-Amr Allaha, który postanowił zniszczyć wszystkie kościoły w Palestynie, Egipcie i Syrii. Zrównał z ziemią to, co pozostało z martyrium, a także edykuł, w którym znajdował się Grobowiec. Tylko część Anastasis wytrzymała niszczycielską furię ludzi kalifa, jednak wszystko to co było wartościowe zostało skradzione.

Cesarz bizantyjski zlecił przebudowę kompleksu architektonicznego w 1048 roku, ale niestety Bazylika Konstantyńska została na zawsze utracona.

Rekonstrukcja krzyżowców

Podczas Pierwszej Krucjaty Jerozolimę odbili żołnierze pod dowództwem Godfreya z Bouillon, który przyjmując pseudonim „Advocatus”, Obrońca Grobu Świętego, objął funkcję regenta miast. Z jego woli Sanktuarium Grobu Pańskiego zostało przebudowane w stylu romańskim na planie koła, z dodaniem dzwonnicy i Chóru Dominorum. W tych latach Bazylika przybrała bardziej niż kiedykolwiek wygląd miejsca przeznaczonego do gromadzenia, przechowywania i uwielbienia wszystkich przedmiotów i pamiątek upamiętniających śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.

Jerozolima została następnie odbita przez muzułmanów pod wodzą Saladyna (1187), a Grobowiec Święty został ponownie zamknięty i zabroniono oddawania w nim czci. W 1244 r. inwazja na imperium Corasmio spowodowała nowe grabieże i zniszczenia.

Saladyn, aby zawrzeć pokój z papieżem Innocentym IV, postanowił naprawić szkody poniesione przez bazylikę, a następnie powierzyć opiekę nad nią dwóm muzułmańskim rodzinom palestyńskim, Nusayba i Ghudayya, aby umożliwiły odwiedzanie jej pielgrzymom. Pielgrzymi musieli uiszczać opłatę, która dawała im dostęp do bazyliki i do uczestnictwa w ceremonii. Do dziś Nusayba i Ghudayya przechowują klucz do drzwi wejściowych do kościoła Grobu Świętego.

Franciszkanie w Jerozolimie

W następnych latach władcy zachodni podpisując umowy i negocjacje starali się zapewnić bezpieczeństwo i dostęp pielgrzymom, którzy udawali się do Grobu Świętego. W 1342 r. papież Klemens VI zgodził się na powierzenie pieczy nad Grobem Świętym zakonowi franciszkańskiemu, który od tamtej pory zajmuje się kaplicą Najświętszego Sakramentu zwaną też kaplicą Ukazania się Chrystusa swej Matce.

Kapłani różnych wyznań wiary zaczęli pokojowo koegzystować w murach Sanktuarium.

Status quo

Wkrótce jednak powróciły konflikty dotyczące tego, kto ma prawo do opiekowania się Grobem Świętym. W dekrecie podpisanym w dniu 8 lutego 1852 roku, zwanym Statu Quo określono własność i prawa dostępu wspólnot chrześcijańskich do trzech sanktuariów Ziemi Świętej: Grobu Świętego w Jerozolimie; Grobu Maryi w Jerozolimie; Bazyliki Narodzenia Pańskiego w Betlejem.

Edykt ten miał położyć kres dyskusji między Greckim Kościołem Prawosławnym a Kościołem Katolickim i szczególnie faworyzował ten pierwszy. Do dziś Patriarcha Greków Prawosławnych posiada w Bazylice katedrę i katolikon, główny kościół oraz ustanawia miejsca adoracji i celebracji dla innych obrządków.

Grób Święty dzisiaj

25 lutego 2018 r. drzwi Bazyliki Grobu Świętego zostały ponownie zamknięte jako protest przeciwko władzom Jerozolimy, które chciały zmienić status quo poprzez nałożenie nowych podatków na kościoły. Prośba ta została później wycofana.

Bazylika Grobu Świętego pozostaje dziś niekwestionowanym miejscem, w którym niezliczone style architektoniczne i dekoracyjne mieszają się w często niespójny sposób, aby opowiedzieć historię zawierającą w sobie niezgodę i harmonię, cierpienie i odkupienie, ale przede wszystkim wiary, która przekracza wszelkie ramy czasowe.