Od Ewy do Maryi: postać Matki w Biblii

Od Ewy do Maryi: postać Matki w Biblii

Matka, filar każdej rodziny, bijące serce domu i źródło życia dla bliskich, którzy się wokół niej znajdują. Jednak czasami zdarza się, że postać matki jest niedoceniona.

Codziennie powinniśmy pamiętać o tym jak ważna jest osoba matki i jej rola. Niestety nie zawsze mamy to na uwadze.  Tylko matka jest w stanie czuć miłość do stworzenia, które nosiła pod sercem przez 9 miesięcy a następnie w ogromnym bólu wydała na świat, czując po tym wielką radość.

„Człowiek jako jednostka jest niepodzielny. A jednak matki się „dzielą”, poczynając od przyjęcia nowo rozwijającego się życia  w swoim ciele, aby natępnie wydać je na świat i je wychować.” Są to słowa Papieża Franciszka, które bardzo wyraźnie określają, kim jest matka: osobą, która wyrzeka się swojej indywidualności, która bierze na siebie zobowiązanie nie tylko do stworzenia nowego życia, ale także do dbania o nie już zawsze. z czułością i oddaniem, odczuwając jego radości. To wymaga tak wiele, tak wiele miłości, tak wiele ducha poświęcenia i dlatego łamie się serce widząc matki, którą są niedocenione, zapomniane przez dzieci, które zbyt zajęte swoim życiem zapominają komu zawdzięczają wszystko to co mają i wszystko to czym są.

Papież Franciszek podkreśla znaczenie i ogromną rolę matek, począwszy od Maryi, Matki Jezusa, która jest matką wszystkich matek i centrum życia Kościoła. Papież stwierdza między innymi, że „społeczeństwo bez matek byłoby społeczeństwem nieludzkim, ponieważ matki są zawsze przykładem czułości, oddania i siły moralnej, nawet w najgorszych chwilach”.

Rozpoczął się maj, miesiąc maryjny i, co nie dziwi, jest to również miesiąc w którym przypada Dzień Matki. Jest to wspaniała okazja do uczczenia wszystkich matek, które w tym ostatnim trudnym okresie musiały jeszcze bardziej niż zwykle zająć się opieką i bezpieczeństwem swoich dzieci i całej rodziny. To nie przypadek, że to święto przypada w maju, miesiącu poświęconym Matce Bożej, najbardziej szczególnej wśród matek, o czym pisaliśmy w poprzednim artykule.

Macierzyństwo w świętych tekstach

Ale oprócz Maryi w świętych tekstach są obecne także inne postacie matek. Chcemy je przeanalizować aby zrozumieć jak pojęcie macierzyństwa rozwijało się na przestrzeni czasu, zarówno w sferze chrześcijańskiej jak i poza nią. Zmiany społeczne, przekształcenia związane z wydarzeniami historycznymi doprowadziły do ​​postępującej, w porównaniu z przeszłością, emancypacji kobiet i radykalnej zmiany postrzegania ról również w rodzinie. Są jednak aspekty bycia kobietą i matką, które nigdy się nie zmieniły, inne natomiast ewoluowały, co było nieuniknione.

W kulturze żydowskiej macierzyństwo stanowiło dla kobiety najwyższą aspirację i pełne spełnienie. Bycie bezpłodnym uważano za największe z możliwych nieszczęść. Matki były szanowane i cenione. Bardzo opiekowały się swoimi dziećmi, karmiąc je piersią nawet przez dwa, trzy lub więcej lat, i dla ich dobra potrafiły przeciwstawić się mężowi, nawet wbrew jego woli. Przytoczmy przykład Sary, żony Abrahama i matki Izaaka, która zmusiła męża do wypędzenia niewolnicy Hagar z którą miał syna, gdy ten zaczął znęcać się nad swoim przyrodnim bratem (Rdz 21:8,9 ). Biblia mówi nam, że sam Bóg przyjął za słuszne stanowisko Sary i nakazał Abrahamowi zrobić to, o co prosiła.

Generalnie w całym Piśmie Świętym znajdują się nakazy, które zalecają szacunek i miłość do matki: „Czcij ojca swego i matkę swoją” (Wj 20,12; por. Pwt 5,16); „Każdy, kto uderzy ojca lub matkę, musi zostać skazany na śmierć”. (Wj 21,15); „Nie pogardzaj swoją matką, gdy się zestarzeje” (Prz 23,22); i tak dalej.

Cofnijmy się jednak o krok i przyjrzyjmy się niektórym figurom matek w Piśmie Świętym, zaczynając od Ewy, matki wszystkich ludzi.

Ewa: matka wszystkich żywych istot

Ewa była pierwszą kobietą stworzoną przez Boga w Ziemskim Raju. Stworzona razem z Adamem z gliny lub z żebra mężczyzny, w zależności od wersji Księgi Rodzaju. Została stworzona, aby mu pomagać, wspierać go, kochać. Początkowo nazywana jest tylko „kobietą” („iššhāh”, żeńska forma od „išh” czyli „mężczyzna”). Po popełnienu grzechu pierworodnego i wygnaniu z nieba, Adam nazwie ją Ewą, od słowa „hawwah” co oznacza „żywa” lub „życiodajna”. Kiedy ona i Adam zostali wygnani z Ziemskiego Raju, Ewa została przeklęta przez Boga: „Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci”. (Księga Rodzaju 3,16).

Przekleństwo Boga dotyczy więc właśnie ciąży i bycia matką. Nawet dzisiaj żydowskie kobiety próbują zadośćuczynić winie Ewy, za pomocą rytuałów, takich jak zapalanie świeczek przed szabatem.

drzewo zycia

Czytaj także:

Ogród Eden w Księdze Rodzaju
Ogród Eden jest pierwszym, wielkim darem, jakim Bóg obdarował mężczyznę i kobietę. Utracony przez popełnienie grzechu…

Batszeba: żona i matka królów

Batszeba była żoną króla Dawida, któremu urodziła trzech synów, w tym wielkiego Salomona. Pierwsze dziecko zmarło zaraz po urodzeniu. Biblia podaje, że Dawid zakochał się w Batszebie, gdy zobaczył ją kąpiącą się nago. Chociaż była żoną jednego z jego oficerów, Uriasza, król ją uwiódł. Kiedy kobieta zaszła w ciążę, Dawid najpierw próbował przekonać Uriasza, że ​​dziecko, które ma się urodzić, jest jego synem; następnie, w obawie przed wyjściem prawdy na jaw, nakazał wysłać Uriasza do walki na linii frontu, gdzie zginął.

Bóg ukarał zły czyn Dawida, sprawiając, że syn zrodzony z jego związku z Batsbeą zmarł, ale później dał im jeszcze dwóch synów, Salomona, jednego z największych królów Izraela, i Natana. Salomon zawsze szanował swoją matkę Batszebę, do tego stopnia, że ​​słuchał jej rad nawet w sprawach politycznych. Tak jak wtedy, gdy Adoniasz, przyrodni brat Salomona, a także pretendent do tronu czyli jego rywal, poprosił Batszebę, aby wstawiła się za nim u Salomona w sprawie jego starań o rękę Szunamitki Abisag.

Batszeba poszła do syna, aby porozmawiać z nim w imieniu Adoniasza. Oto, co się wydarzyło: „Batszeba więc weszła do króla Salomona, aby przemówić do niego w sprawie Adoniasza. Wtedy król wstał na jej spotkanie, oddał jej pokłon, a potem usiadł na swym tronie. A wtedy postawiono tron dla matki króla, aby usiadła po jego prawej ręce. 20 Ona wtedy powiedziała mu: «Mam do ciebie jedną małą prośbę. Nie odmawiaj mi!» A król jej odrzekł: «Proś, moja matko, bo tobie nie będę odmawiał”. (1Krl 2: 19,20)

Jochebed: odważna matka Mojżesza

Mówiliśmy jak ważne i cenne jest macierzyństwo dla żydowskich kobiet. Tak ważne, że były one gotowe zaryzykować wszystko, aby uratować swoje dzieci przed krzywdą. Jochebed, żona Amrama, była matką Mojżesza, Aarona i Miriam. Kiedy faraon wydał rozkaz utopienia wszystkich nowo narodzonych Żydów płci męskiej, Jochebed zamknęła małego trzymiesięcznego Mojżesza w koszu zasłanym bitumem i powierzyła go Nilowi, aby go ratował. Dziecko zostało później odnalezione przez księżniczkę Bithię, która wychowała go jako własnego syna. Chcielibyśmy tutaj podkreślić rozpaczliwą miłość matki, która chcąc ocalić swoje dziecko, rezygnuje z niego. Rozdziera serce troska Iochebeda, która przygotowywuje koszyk dla dziecka, aby pozostał suchy i okryty, i upewnia się, że zostanie on odnaleziony, upewniając się, że będzie on podążał z nurtem wzdłuż rzeki. Jest ona symbolem wszystkich odważnych matek, jak i przykładem absolutnego poświęcenia, którego może dokonać tylko matka.

Elżbieta: matka w wieku dorosłym

Elżbieta była jedną z córek Aarona, żoną św. Zachariasza i kuzynką Marii. Była kobietą oddaną, kulturalną i należała do kasty kapłańskiej. Niestety była bezpłodna a ten stan był dla niej jeszcze bardziej upokarzający i nie do zniesienia właśnie dlatego, że była córką i żoną kapłanów. Jednak Bóg obdarzył ją cudem posiadania dziecka, pomimo jej bezpłodności i podeszłego wieku.

Pewnego dnia anioł przedstawił się jej mężowi Zachariaszowi i oznajmił, że jego żona urodzi syna, któremu zostanie nadane imię Jan. Tak właśnie narodził Jan Chrzciciel.

Kiedy Elżbieta była już w szóstym miesiącu ciąży, Maria, jej kuzynka i wciąż dziewica, również zaszła w ciążę. Kiedy Maryja poszła odwiedzić kuzynkę, Elżbieta jak i dziecko, które w sobie nosiła, ucieszyli się, ponieważ rozpoznali w Maryi matkę obiecanego Mesjasza.

Maria: matka wybrana

I tak dochodzimy do Maryi, matki najwspanialszej, która według Papieża jest centrum Kościoła. W niej odnajdujemy wszystkie cechy, które przypisaliśmy matce: czułość, poświęcenie, zdolność anulowania siebie z miłości do dziecka, przetrwania każdego bólu aby pozostać blisko Syna aż do końca. Maryja przeżyła na własnej skórze i całym swoim sercem mękę Jezusa. Godziła w nią każda zadana Mu rana, którą jej miłość do Niego potęgowała tysiąckrotnie, a jednak to nie wystarczyło, by Go ocalić i ochronić od zła. Maryja nie tylko poddała się woli Bożej ale postanowła czynić Jego wolę stając się Jego narzędziem. Bardziej niż ktokolwiek inny Maryja poświęciła swoje życie swojej misji, a jej misją był jej Syn, w którego imieniu zrezygnowała ze wszystkiego innego. Ta postać matki udręczonej cierpieniem zadanym ciału, które zrodziło się z jej ciała, która jest niezwykłą kobietą, symbolem i wcieleniem nadziei Kościoła, do dziś zachowuje swoją rolę Matki miłosiernej i nieskończenie kochającej, która wstawia się za ludźmi u Boga i czuwa nad wszystkimi swoimi dziećmi w najtrudniejszych chwilach.

„Nikt z nas nie jest sierotami: jesteśmy dziećmi Kościoła, Matki Bożej, naszych matek”. Tym zdaniem papieża Franciszka kończymy nasz przegląd postaci Matek w Biblii.