Nadchodzą święta. Każdy na swój sposób przygotowuje się do tego tak ważnego i znaczącego dla każdego chrześcijanina święta. W tym artykule chcielibyśmy przytoczyć najpiękniejsze frazy Papieża Franciszka poświęcone Bożemu Narodzeniu. Dajmy się zainspirować. Dlaczego chcieliśmy zebrać najpiękniejsze frazy Papieża Franciszka odnoszące się do Bożego Narodzenia?…
Pojęcie Trójcy Świętej streszcza fundamentalną doktrynę Kościoła katolickiego: Bóg jest jeden i jedyny a jednak współistnieją w nim trzy równe i odrębne Osoby. Przyjrzyjmy się jak to jest możliwe. Dogmat Trójcy Świętej, ze względu na swoje fundamentalne znaczenie w akcie wiary każdego chrześcijanina, zasługuje na…
Ludzie od zawsze przypisywali niektórym drzewom wartość symboliczną i religijną. Pomyślmy tylko o tych wszystkich religiach, które umieściły je w centrum swojego panteonu.
Zrozumienie przyczyn tego głębokiego związku między człowiekiem a drzewami nie jest takie proste. Mogłoby to wynikać z tego, że od najdawniejszych czasów, ludzie właśnie w drzewach szukali schronienia i ochrony a nawet nadawali im role ochronnych olbrzymów, mędrców, przyjaciół. Z pewnością sam kształt drzewa, jego pionowy wzrost, przyczyniły się do pogłębienia tej duchowej więzi. Drzewo jednoczy niebo z ziemią, świat bogów z ludzkim a przez to, samo staje się boskością i jako takie jest nosicielem odpowiedzi na wszystkie pytania, na wszystkie wątpliwości, które od zawsze zaprzątały głowy ludzi: Dobro i Zło, Życie i Śmierć, Wiedza, Transmutacja, Człowiek i Boskość.
Wiele archaicznych religii mówi o kosmicznej osi, wokół której miałby uformować się cały wszechświat, i która łączy niebo, ziemię i podziemny świat. Oś ta ma często kształt drzewa.
Mitologia związana z drzewami, a w szczególności z drzewem życia, jest fascynująca i ma swoje korzenie w samych początkach ludzkiej historii.
W poprzednim artykule skupiliśmy się na znaczeniu drzewa życia w kontekście chrześcijańskim. Przeanalizowaliśmy jak jest opisywane w świętych tekstach i jak jego symbolika jest przedstawiona w kulturze żydowskiej a później w kulturze chrześcijańskiej. Według Biblii stało ono pośrodku ogrodu Eden, obok drzewa poznania dobra i zła.
To dzięki jego owocom Adam i Ewa byli nieśmiertelni, odporni na upływ czasu, starość i choroby.
Wraz z grzechem pierworodnym Adam i Ewa tracą prawo do żywienia się owocami tego cudownego drzewa. Również w tej części opowieści tkwi głęboka symbolika: jedząc owoce z drzewa poznania dobra i zła, pierwszy mężczyzna i pierwsza kobieta utracili prawo do korzystania z dobrodziejstw drzewa życia. Ich grzech był podyktowany pychą i arogancją. Znajomość dobra i zła sprawiła, że stracili swoją niewinność, uświadomili sobie te wszystkie uczucia i pragnienia których wcześniej nie czuli i z których nie zdawali sobie sprawy ponieważ w Ziemskim Raju posiadali wszystko to czego potrzebowali do pełni szczęścia. Człowiek nie był gotów stawić czoła tym wszystkim uczuciom, emocjom i potrzebom jak nienawiść, kłamstwo, wstyd, zazdrość, szantaż, wojna.
Historia Adama i Ewy
Chyba wszyscy znamy historię Adama i Ewy, pierwszego mężczyzny i pierwszej kobiety.
Jednak pomimo wygnania pierwszych ludzi z ziemskiego raju, drzewo życia pozostaje w świętych tekstach jako obietnica zbawienia i nadziei pojednania z Bogiem, które nadal oferuje swoje owoce jako nagrodę dla tych, którzy będą chcieli kroczyć ścieżką prawa bożego. Przyjście Chrystusa, nowego Adama, Syna, który nie przeciwstawia się woli Ojca z powodu pychy ale poddaje się jej do granic możliwości, stanowi fundamentalny punkt zwrotny w duchowej historii człowieka. I oto Krzyż, na którym Jezus umiera dla zbawienia wszystkich ludzi, staje się nowym drzewem życia, symbolem obiecanego zbawienia tych, którzy będą naśladować przykład Chrystusa.
Symbolika drzewa pozostaje niezmienna dla wierzących i jest wciąż powszechna. Została ona w odświeżonej formie wykorzystana przez filozofię New Age, która użyła przede wszystkim jej aspekty folklorystyczne i mitologiczne, aczkolwiek to właśnie tradycja chrześcijańska nadal czyni z drzewa życia bardzo cenny i używany symbol. Na przykład pamiątka z symbolem drzewa życia jest bardzo popularna i używana zwłaszcza przy pierwszej komunii i chrzcie. Noszenie biżuterii przedstawiającej ten konkretny symbol, jak na przykładnaszyjnik z drzewem życia lub bransoletka z drzewem życia, jest sposobem na zamanifestowanie wiary w to mistyczne drzewo i w to wszystko co ono reprezentuje. Podarowanie biżuterii, która zawiera ten symbol jest szczerym życzeniem dostatniego i szczęśliwego życia, solidnego jak korzenie i bujnego jak liście tego drzewa, urodzajnego i pełnego dobrych owoców. Dla kobiet staje się również symbolem płodności. Podarowanie go noworodkowi jest sposobem na uczczenie nowego, dopiero rozpoczynającego się życia.
Ale czy to drzewo życia naprawdę istnieje gdzieś na świecie? Pośrodku pustyni Bahrajn, niedaleko Djebel Dukhan (Góry Dymów) i 40 km od Manamy, stoi prastare drzewo. Wydaje się, że jest tu od ponad czterystu lat, wyrastając na jałowym, pustynnym terenie, pozbawionym roślinności.
A jednak żyje i rozwija się, a jego wysokość przekroczyła dziesięć metrów. Dzięki temu zasłużyło sobie na miano legendarnego drzewa a miejsce w którym rośnie stało się oazą i jednym z najbardziej mistycznych miejsc na świecie. Mieszkańcy regionu nadali mu nazwę Shajarat-al-Hayat, „drzewo życia” i wierzą, że zostało ono posadzone tutaj w 1583 roku, aby wskazać miejsce gdzie pierwotnie rozciągał się Ziemski Raj. Stwierdzenie dość odważne, biorąc pod uwagę fakt, że w dzisiejszych czasach obszar ten jest całkowicie pustynny! Niektóre badania jednak wykazały, że w starożytności region ten był bogaty w wodę i rozciągała się tam ogromna, bujna oaza zamieszkana przez mnogość zwierząt wszelkiego rodzaju.
Omawiane drzewo to Prosopis cineraria, krzew zdolny do przetrwania w ekstremalnie nieprzyjaznych warunkach dzięki swoim korzeniom, które mogą schodzić na głębokość do 50 metrów. Dzięki temu może czerpać pożywienie nawet z suchej i jałowej gleby. Z jego żywicy produkuje się gumę, świece i perfumy. Odwiedza ją co roku ponad 50 000 turystów tak więc konieczne było zabezpieczenie go żelaznym płotem aby nie został uszkodzony. Wielu zwiedzających miało zły nawyk wyrywania liści i gałązek aby zabrać je jako talizmany lub pamiątki lub na korze drzewa wycinano wiadomości. Na chwilę obecną Shajarat-al-Hayat wydaje się być w doskonałej formie. Posiada duże, splątane gałęzie, wielobarwne liście w kolorach od zieleni do brązu o przepięknych i żywych odcieniach oraz majestatyczny pień. Istnieje w takiej formie od ponad czterystu lat i mamy nadzieję, że pozostanie tak okazały i zdrowy jeszcze przez wiele lat.
Ludzie od zawsze proszą Boga o pomoc i pocieszenie gdy dotykają ich poważne choroby. Istnieje sześciu wyjątkowych, świętych patronów, zwanych także świętymi uzdrowicielami, którzy chronią przed konkretnymi patologiami. Dowiedzmy się, kim oni są. Świętym patronom do których wierni zawsze zwracali się o łaskę lub ochronę…
W dniu 15 sierpnia, gdy trwa pełnia letniej pory roku, chrześcijanie obchodzą święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Przyjrzyjmy się bliżej pochodzeniu i znaczeniu tego ważnego święta. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny do nieba zostało ogłoszone dogmatem wiary w 1950 roku. W rzeczywistości wiara ta zawsze była…
Postarajmy się przede wszystkim zrozumieć jaki jest związek pomiędzy Świętym Wawrzyńcem, młodym męczennikiem, który zginął pod panowaniem rzymskiego cesarza Waleriana w 257 roku a spadającymi gwiazdami, które charakteryzują tę wyjątkową noc.
Wawrzyniec urodził się w mieście Osca w Hiszpanii, położonym na zboczach Pirenejów. Podczas studiów na kierunku humanistycznym i teologicznym w Saragossie poznał przyszłego papieża Sykstusa II, który był jednym z jego nauczycieli. Narodziła się między nimi przyjaźń oparta na wzajemnym szacunku i uznaniu. Przyszły papież potrafił szczególnie docenić moralną prawość młodego studenta, jego miłość do najbiedniejszych i do najbardziej potrzebujących.
Wawrzyniec i jego mentor opuścili razem Hiszpanię i udali się do Rzymu a gdy ten ostatni został wybrany na biskupa Rzymu, powierzył swojemu uczniowi i przyjacielowi funkcję archidiakona. Jako archidiakon Wawrzyniec był praktycznie pierwszym doradcą biskupa i jako taki musiał czuwać nad czystością wiary i dyscypliną całej kurii ale także zarządzać majątkiem kościelnym. Archidiakon jako oficjalny przedstawiciel biskupa musiał także zastępować go przy okazji wizyt u chorych i przy pomocy najbardziej potrzebującym takim jak sieroty, wdowy, osoby z marginesu społecznego.
Wawrzyniec stał się w Rzymie bardzo lubianą postacią a po swojej śmierci stał się natychmiast obiektem powszechnego kultu. Stało sie to w 258 roku za panowania cesarza Waleriana, który ogłosił edykt na mocy którego skazał na śmierć wszystkich chrześcijańskich biskupów, prezbiterów i diakonów. Papież Sykstus II został uśmiercony wraz z czterema swoimi diakonami podczas sprawowania Eucharystii w Katakumbach świętego Kaliksta. Wawrzyniec, który miał 33 lata, został aresztowany i osadzony w areszcie rzymskiego setnika, który zafascynowany dobrocią młodego człowieka nawrócił się na chrześcijaństwo (co stanie się później przyczyną jego smierci). Wawrzyniec zginął smiercia męczeńską na rozżarzonych kratach (ruszcie) które staną się poźniej jego symbolem.
San Lorenzo jest patronem bibliotekarzy, kucharzy, księgarzy, cukierników, strażaków, gastronomów i szklarzy. W Polsce jest patronem Diecezji Pelplińskiej, Karpacza, Sępólna Krajeńskiego, Słupiec, Wodzisławia Śląskiego, ratowników GOPR i przewodników sudeckich.
Legenda chrześcijańska głosi że spadające gwiazdy, które roja się na niebie w nocy 10 sierpnia, to łzy Świętego Wawrzyńca.
Dla Greków i wielu innych ludów przedchrześcijańskich, spadające gwiazdy były boskimi znakami. Ich pojawienie się mogło doprowadzić nawet do obalenia króla, jak to miało miejsce w Sparcie, gdzie w dziewiątym roku panowania władcy ujrzano spadającą gwiazdę co spowodowało zmuszenie go do abdykacji. Okres największej obecności spadających gwiazd był wtedy związany z obrzędami płodności i rytuałami przebłagalnymi o obfite zbiory.
Według Rzymian dla których sierpień był czasem obchodzenia na różne sposoby święta cesarza Augusta, spadające gwiazdy były konsekwencją wytrysku fallusa Priapa lub też jego łez. Ponieważ Priapus był bogiem płodności, sądzono, że ten jasny deszcz uczyni pola płodnymi. Teoria ta, związana z płodnością uzasadniałaby również połączenie tego święta z osobą Świętego Wawrzyńca. Żeński odpowiednik Priapa, Wielka Matka, która uczyniła ziemię bogatą i urodzajną, była również nazywana Larentią. Wawrzyniec to po łacińsku Laurentius więc odniesienie Laurentiusa do Larentii i łez Priapa do łez młodego męczennika wydaje się tutaj logiczne.
Wiemy, że spadające gwiazdy, które są widoczne nawet gołym okiem w nocy 10 sierpnia to Perseidy czyli rój meteorytów zbudowanych z pyłu i lodu, pochodzące z konstelacji Perseusza, która w okresie pomiędzy końcem lipca a końcem sierpnia a w szczególności między 10 a 12 sierpnia, przechodzą bardzo blisko Ziemi. Właśnie 10 sierpnia, kiedy to przypada rocznica śmierci i poświęcenia Świętego Wawrzyca, możemy obserwować największą intensywność tego wyjątkowego deszczu meteorytów.
Wspomnieliśmy, że w starożytności spadające z nieba gwiazdy 10 sierpnia były uważane za łzy Priapa, boga płodności, a następnie za łzy męczennika Świętego Wawrzyńca. Spadające gwiazdy podczas nocy Świętego Wawrzyńca były wielokrotnie cytowane w poezji. Za polski przykład możemy podać wiersz Jana Brzechwy:
„Łzy Świętego Wawrzyńca”
Niewitany przychodzę, nieżegnany odchodzę,
W twej pamięci przemijam jak kurzawa na drodze,
A nade mną przelata wierny wicher gościńca,
Bym się skradał w tym wichrze jak tropiony złoczyńca.
Opowiadam bezładnie obojętnym księżycom,
Że twe imię na pewno pachnie mgłą i żywicą,
Że przez twoje źrenice nieskończoność przepływa,
I że jesteś nie moja, i że jesteś nieżywa.
Czemu milczysz i bledniesz? Czyjaż wina w tym, czyjaż,
Że mnie bardziej milczeniem niż słowami zabijasz?
Ja tu stoję tak dawno, ja tu czuwam daremnie,
Ach, dlaczego te słowa umierają beze mnie?…
Nie wiem, nie wiem! Ja jestem jak kurzawa na drodze,
Niewitany przybyłem, nie żegnany odchodzę,
Już mnie nie ma, już ginę na zakręcie gościńca,
Płaczą, płaczą nade mną łzy Świętego Wawrzyńca.
Spadające gwiazdy w noc Świętego Wawrzyńca 10 sierpnia sprawiają, iż jest to jedna z najbardziej wyjątkowych, magicznych i romantycznych nocy w roku. Poeci, pisarze ale także autorzy filmowi a nawet komicy, wypowiadali frazy poświęcone nocy Świętego Wawrzyńca. Wiele z nich stało się sławnych i chcielibyśmy je tu przytoczyć chociażby po to aby podpowiedzieć jak moglibyśmy przy ich pomocy zaimponować tym na których nam zależy!
Jako przykład możemy podać zdanie wypowiedziane przez nikogo innego jak greckiego filozofa Platona: „Patrzysz na gwiazdy, moja gwiazdo, a ja chciałbym być niebem aby patrzeć na ciebie tysiącem oczu”. Któż mógłby się oprzeć takiej deklaracji miłości?
Natomiast wielki Bob Marley zostawia nam przesłanie nadziei: „Jeżeli wypowiadasz życzenie oznacza to, że patrzysz na spadającą gwiazdę. Jeżeli widzisz spadającą gwiazdę oznacza to, że spoglądasz w niebo. Jeżeli spoglądasz w niebo oznacza to, że wciąż w coś wierzysz.” Przesłanie to jest zgodne z duchem czasu epoki Boba Marleya ale nawet dziś jest wciąż aktualne.
Na temat spadających gwiazd możemy przytoczyć również słodko-gorzkie, jak na Oscara Wilde’a przystało, powiedzenie: „Wszyscy jesteśmy zanurzeni w błocie, ale niektórzy z nas patrzą na gwiazdy”. Bardzo poetycki jest natomiast cytat wielkiego francuskiego pisarza Victora Hugo: „Dusza jest pełna spadających gwiazd”.
6 sierpnia, czterdzieści dni przed świętem Podwyższenia Krzyża Świętego, które upamiętnia Ukrzyżowanie, obchodzona jest uroczystość Przemienienia Pańskiego. Co oznacza Przemienienie Pańskie? Co tak właściwie w tym dniu się świętuje? Zanim wyjaśnimy, czym jest święto Przemienienie Pańskiego, spróbujmy zrozumieć co ogólnie oznacza słowo „przemienienie”. Słownik PWN…
Co repezentuje Mitra, czyli dziwne nakrycie głowy noszone przez biskupów w różnych momentach liturgii? Odkrywamy pochodzenie i głębsze znaczenie tego niezbędnego i cennego elementu stroju duchownych. Chyba wszystkim nam zdarzyło się widzieć podczas uroczystej celebracji, biskupa w dziwnym kapeluszu o wydłużonym kształcie i zakończonego dwoma…
