Ikona antyk '12 świąt' Rosja

Ikona antyk '12 wielkich świąt roku liturgicznego', Rosja.
Stara ikona z XIX wieku ręcznie namalowana przez rosyjskich malarzy z Centralnej Rosji techniką tempery jajowej na desce z drewna z lewkasem.
Kościoły tradycji bizantyjskiej zbierają pod wyrażeniem 'dwunastu wielkich świąt' (dodekaorton) główne solenne święta liturgiczne w roku, w którym wspominają się wydarzenia, które budują zapowiedź wiary Kościoła. Ich interpretacje ikonograficzne są zawsze przed oczami wiernych umieszczone jako stała katecheza liturgiczno-biblijna w pierwszej linii ikonostasu.
Niektóre z tych świąt są celebrowane w ustalonym dniu: Narodziny Maryi (8 września), Podniesienie Krzyża (14 września), Ofiarowanie Maryi w świątyni (21 listopada), Boże Narodzenie (25 grudnia), Chrzest/Adoracja Trzech Króli (6 grudnia), Ofiarowanie Jezusa w świątyni (2 luty), Zwiastowanie (25 marca), Transfiguracja (6 sierpnia), Zaśnięcie (15 sierpnia). Pozostałe trzy natomiast są powiązane z ruchomym cyklem, który ma za swój punkt centralny Wielkanoc Zmartwychwstania, wjazd Jezusa do Jerozolimy (Niedziela Palmowa i początek wielkiego tygodnia), Wniebowstąpienie i Zielone Świątki.
Od XVIII wieku, przede wszystkim w Rosji, rozwinęły się niektóre schematy ikonograficzne, które zbierały w jeden wizerunek cykl 12 świąt, wprawiając w ruch okrężny wokół wizerunku Wielkanocy (która to nie zostaje umieszczona w nim, lecz jako 'matka wszystkich świąt' jest jego jakby syntezą i dopełnieniem). Niemniej w tych kompozycjach nabiera szczególnego charakteru środkowa scena, w której zgrupują się różne elementy, które tłumaczą teologiczno-biblijne przesłanie Wielkanocy: zejście do piekieł Jezusa, procesja błogosławionych do Raju, przy którego drzwiach stoi dobry złodziej, zmartwychwstanie Chrystusa z grobu, pojawienie się nad jeziorem Tiberiade.
Ikona posiada certyfikat gwarancji i oryginalności z ekspertyzą zredagowaną przez ekspertów z Ministerstwa Kultury w Rosji oraz dokumenty do wywiezienia.